ماشین مجازی اتریوم چیست ؟

با استفاده از اتریوم، هربار که یک برنامه مورد استفاده قرار می گیرد، شبکه ای از هزاران کامیپوتر، آن برنامه را پردازش می کند.

قراردادهای نوشته شده در زبانهای برنامه نویسی(ویژه ی قرارداد) در بایت کد گردآوری شده اند که قادر به خواندن و اجرای یک ویژگی موسوم به ماشین مجازی اتریوم می باشند.

به یاد داشته باشید که هر گره در شبکه، علاوه بر پیگیری وضعیت فعلی، دارای یک کپی از تراکنش هوشمند شبکه است.

هربار که کاربر برخی کارها را اجرا می کند، تمامی گره ها در شبکه باید در مورد رخداد این تغییر به توافق برسند.

هدف شبکه های ماینر و گره ها در اینجا، به عهده گیری مسئولیت انتقال تغییر از وضعیتی به وضعیت دیگر و به جای برخی از اختیارات(توانایی ها) از قبیل پرداخت الکترونیکی و بانکی است.

ماینرهای بیت کوین، اعتبار تغییر مالکیت بیت کوین را از شخصی به شخص دیگر تایید می کنند.

کار ماشین مجازی اتریوم، اجرای هر قاعده ای است که توسعه دهنده از ابتدای قرارداد روی آن برنامه ریزی کرده است.

محاسبه ی واقعی در EVM، از طریق یک زبان بایت کدی ردیف محور حاصل می شود(اعداد یک و صفری که ماشین می تواند بخواند)، اما توسعه دهندگان می توانند قراردادهای هوشمند را در زبانهای سطح بالایی نظیر solidity و serpent بنویسند که هدف از کاربری آن، خواندن و نوشتن آسانتر توسط اشخاص است.

همانطور که در راهنمای ما درباره ی استخراج اتریوم چگونه عمل می کند، توضیح داده شد، ماینرها کسانی هستند که از رفتارهای زیان ده جلوگیری می کنند نظیر این که هیچ کس پولس را بیش از یکبار مصرف نکند و رد کردن قراردادهای هوشمندی که پولی بابت آنها پرداخت نشده باشد.

چندهزار گره در اتریوم وجود دارد و هر گره، کد مشابهی را کامپایل(همگردانی) کرده و اجرا می کند.

اما ممکن است فکر کنید آیا این از محاسبات نرمال گرانتر نمی شود? بله هست. به همین دلیل ممکن است این محاسبات فقط برای ماورد کاربری خاصی استفاده شوند.

آموزش رسمی توسعه ی اتریوم، این ناکارآمدی را تصدیق کرده و بیان می دارد:

تقریبا یک اکتشاف خوب برای کاربری این است:

همان طور که از سال 1999 نمیتوانید کاری روی گوشی های هوشمند انجام دهید، قادر به اعمال هیچ کاری نیز بر EVM نخواهید بود.