بلاک چین چکار می تواند بکند؟

نهادهای مالی در طی سی سال اخیر منابع مالی برای قطع کار کارخانه های بسیاری را فراهم کرده ان؛ آنها به خوبی از این آگاهی دارند که یک فناوری انقلابی چه کارهایی می تواند برای متصدی های ایستا انجام دهد.

بنابراین، برای اینکه دور از مسیر تغییر نباشند، بانک ها در راه اندازی آزمایشگاه های تحقیق و توسعه (R&D)، خلق مراکز آزمایشی و راه اندازی همکاری ها با توسعه دهندگان بلاک چین بسیار فعال بوده اند تا به صورت کامل پتانسیل انقلابی این فناوری را درک کنند.

نهادهای مالی اولین نهادهایی بودند که در توسعه ی این فناوری قدم های بزرگی گذاشتند اما محیط های دانشگاهی، دولت ها و شرکت های مشاوره ایی نیز به مطالعه ی این فناوری پرداخته اند.

البته تمامی این کارها به علاوه ی آنچه که کارآفرینان و توسعه دهندگان مشغول به انجام هستند، به یافتن راه های جدید برای استفاده از بیتکوین یا بلاک چین های اتریوم یا خلق بلاک چین های کاملا جدید و منحصر به فرد، منحصر شده است.

این فعالیت ها سه سالی است که در حال انجام هستند و نتایج حاصل از آنها نیز کم کم در حال ظهور می باشد.

در حالیکه برخی از جریان ها هنوز مبهم هستند اما اینها اطلاعاتی هستند که ما در مورد آنچه که بلاک چین می تواند انجام دهد، می دانیم:

خلق و بنای هویت دیجیتال

همانطور که ما در متن راهنما به نام « نحوه ی کارکرد فناوری بلاک چین چیست؟» آورده ایم، اجزای تشکیل دهنده ی هویتِ فناوری بلاک چین از طریق استفاده از کلیدهای رمزنگاری محقق می شود. ترکیب یک کلید رمزنگاری عمومی و اختصاصی به خلق یک مرجع هویت دیجیتال قدرتمند مبتنی بر مالکیت، منجر می شود.

یک کلید رمزنگاری عمومی در حقیقت همانطوری است که شما در یک جمعیت شناسایی می شود (مانند آدرس ایمیل)، یک کلید اختصاصی نحوه ایی است که شما موافقت خود با تعاملات دیجیتالی را ابراز می کنید. رمزنگاری یکی از نیروهای قدرتمند در لایه ی زیرین انقلاب بلاک چین به حساب می آید.

به عنوان یک سیستم رکورد [ثبت داده] عمل می کند

همانطور که در مقاله «دفترکل توزیع یافته چیست» در راهنما آورده ایم، بلاک چین ها یک نوآوری در امر توزیع و ثبت اطلاعات می باشند. آنها در ثبت داده های ایستا (یک ثبت رسمی) یا داده های پویا (مانند مبادلات تجاری)، به خوبی کار می کنند و سیستم های ثبت را دچار انقلابی عظیم می کنند .

در مورد ثبت، داده ها را می توان بر روی بلاک چین ها در هر کدام از ترکیب های سه گانه زیر، ذخیره کرد:

• داده رمزنگاری نشده- این داده ها توسط هرکدام از شرکت کنندگان بلاک چین قابل خواندن بوده و کاملاً شفاف می باشند.
• داده رمزنگاری شده- این داده ها توسط شرکت کنندگانی که دارای کلید رمزگشایی هستند قابل خوانش است. این کلید، دسترسی به داده را بر روی بلاک چین فراهم می کند و می تواند اثبات کننده ی این باشد که چه کسی داده ها را اضافه کرده و در چه زمانی این اضافه کردن رخ داده است.
• داده های خرد شده- این داده ها را می توان در توازی با تابعی که خلق شده تا داده هایی که دستکاری نشده اند را نمایش دهد، ارائه شوند.

خرد شدن های بلاک چین در ترکیبی با داده های اصلی که خارج از زنجیره ی ذخیره شده اند، انجام می شود. برای مثال «اثر انگشت های» دیجیتال اغلب درون بلاک چین خرد می شوند در حالیکه بدنه ی اصلی اطلاعات را می توان به صورت آفلاین ذخیره کرد.

این گونه از سیستم های به اشتراک گذاشته شده می توانند نحوه ی کارکرد موسسات ناهمخوان در کنارهم را تغییر دهد.

اکنون در حالیکه داده ها در سرورهای خصوصی ذخیره شده اند، مبادلات بین شرکتی درباره ی فرایندها، رویه ها و بررسی چند طرفه ی رکوردها هزینه های زیادی به همراه دارد.

برای اطلاعات بیشتر به «کاربردها و موارد استفاده از بلاک چین ها کدامند؟» در راهنما مراجعه کنید.

اثبات تغییر ناپذیری

یکی از ویژگی های پایگاه داده بلاک چین این است که این پایگاه های داده دارای تاریخچه ایی خاص خود هستند. به دلیل این امر، آنها را اغلب تغییرناپذیر می نامند. به عبارت دیگر، تغییر دادن یک ورودی در این پایگاه های داده به تلاش بسیار زیادی نیاز دارد زیرا این کار به تغییر تمامی داده هایی که بعد از این ورودی ظاهر می شوند آنهم بر روی هر کدام از گره ها، نیاز دارد. با وجود این مکانیزم، این بیشتر یک سیستم رکورد [ثبت اطلاعات] شمرده می شود تا یک پایگاه داده معمولی.

برای اطلاعات بیشتر به مقاله «تفاوت های بین بلاک چین ها و یک پایگاه داده چیست؟» در راهنما مراجعه کنید.

به عنوان یک پلتفرم عمل می کند.

ارزهای رمزدار اولین پلتفرمی بودند که با استفاده از فناوری بلاک چین توسعه داده شدند. امروزه، کاربران از ایده ی یک پلتفرم برای مبادله ارزهای رمزدار به پلتفرمی برای قراردادهای هوشمند، حرکت کرده اند.

عبارت «قرارداد هوشمند» تبدیل به عبارتی همه گیر شده است اما ایده ی زیرین آن را می توان در واقع به طبقه های مختلف تقسیم کرد.

یکی از آنها قراردادهای هوشمند «ماشین فروش»  می باشد که در دهه 1990 توسط نیک سزابو خلق شد. این قراردادها جایی هستند که در آن ماشین ها بعد از دریافت یک ورودی خارجی (یک ارزرمزدار) یک سیگنال ارسال می کنند که فعالیت های بلاک چین را شروع می کند.

علاوه بر این قراردادهای هوشمند قانونی یا قراردهای ریکاردیان نیز وجود دارند. اغلب این کاربردها مبتنی بر این ایده فراهم می شود که قرارداد در حقیقت نقطه ی ملاقات اذهان می باشد و اینکه این قرارداد نتیجه ی هرچیزی است که طرفین موافق در آن اذعان می کنند. بنابراین یک قرارداد می تواند ترکیبی از یک توافق شفاهی، یک توافق مکتوب و امروزه برخی از ابعاد مفید بلاک چین ها مانند مهرزمان، ژتون ها، حسابرسی ها، هدایت اسناد یا منطق تجاری باشد.

در نهایت نیز، قراردادهای هوشمند اتریوم  قرار دارید. این قراردادها، برنامه هایی هستند که دارایی های بلاک چین را کنترل می کنند و طی تعاملات بر روی بلاک چین اتریوم اجرا می شوند. اتریوم به تنهایی، خود پلتفرمی برای کد قرارداد هوشمند می باشد.

بلاک چین ها بر اساس یک فناوری جدید خلق نشده اند بلکه از طریق ساماندهی منحصر به فرد سه فناوری موجود، خلق شده اند.

برای اطلاعات بیشتر به «کاربردها و موارد استفاده از بلاک چین کدامند؟» مراجعه کنید.